Drogi w odchudzania są tak naprawdę dwie. Oczywiście mają swoje „wersje”. Ale wybór w gruncie rzeczy sprowadza się do takiego: wybieram węglowodany lub tłuszcze. Ma to głębokie uzasadnienie w ludzkim metabolizmie.
Komórka może korzystać z glukozy – której zazwyczaj we krwi jest dostateczna ilość. Jest to podstawowe „pożywienie” komórki. Jest to też podstawowy cukier (lub ładniej mówiąc węglowodan) tzw. prosty. Podstawowa „cegiełka”, z której złożonych jest większość innych, które zjadamy. Inne węglowodany to znany nam „cukier z cukierniczki”, czyli sacharoza lub „cukier ziemniaczany”, skrobia – węglowodan złożony z wielu połączonych ze sobą „cegiełek” glukozowych. Dieta może opierać się na węglowodanach, lecz wtedy musimy pilnować kalorii – nie można z nimi przesadzić. No i czeka nas ciągłe uczucie głodu. Można też kierować się tzw. indeksem glikemicznym i wybierać takie artykuły żywnościowe, które cechują się niską jego wartością (czyli mówiąc prościej – mają w sobie mało cukru). Tu też musimy uważać, by jeść jak najmniej tłuszczu.
Jest i droga odwrotna. Z tłuszczu też może korzystać praktycznie każda komórka ludzka (z pewnymi wyjątkami). Te inne będą korzystały z cukru, który może być wytworzony endogennie, w wątrobie, lub pochodzić z diety (nawet w tej tłuszczowej będzie go w bród). Tak więc dieta może być bogata w tłuszcze. Uważać tu jednak trzeba, odwrotnie niż wcześniej, by unikać wyraźnych źródeł cukrów. Problem w tym, że to wszystko jest bardzo trudne. Większość z tego, co jemy, ma bowiem za mało tłuszczu i za dużo różnych cukrów. Zaletą takiego sposobu jedzenia jest jednak brak potrzeby liczenia kalorii. Nie trzeba też przymierać głodem, nie burczy w brzuchu, nie jest nam słabo. Tłuszcz daje bardzo dużo energii i nie tuczy, odpowiednio jedzony. W przeciwieństwie do cukru. Oczywiście są i specjalne warunki – zero smażenia (co zresztą przyda się zawsze), odpowiednie odstępy pomiędzy posiłkami (przynajmniej 4-godzinne, 3 razy dziennie), nie objadanie się.
Jest jeszcze coś ważnego z punktu widzenia odchudzania. „Tłuszczyk” odłoży się tylko i wyłącznie wtedy, gdy tkanka tłuszczowa ma oprócz tłuszczu do dyspozycji cukier. Wniosek jest taki – by stracić skutecznie kilogramy, nie wolno w posiłku łączyć węglowodanów i tłuszczu.
Ja obstaję za tym, by połączyć te dwa wcześniejsze ekstrema w coś, co nazwałbym „dietą mieszaną”. Punkty tej diety, która pomaga trzymać zdrową linię są takie:
Cukry proste to cukier gronowy, czyli glukoza oraz cukier owocowy, czyli fruktoza. Obecne są w owocach oraz w dużej ilości w miodzie. Oczywiście soki to również te cukry i woda. Te wykluczamy, jeśli chcemy schudnąć. Niewielkie ilości są w warzywach, stąd można je spokojnie jeść.
To produkty sztuczne. Jak nazwy wskazują, są to syropy, czyli skoncentrowane, płynne cukry, dodawane do różnych artykułów spożywczych. Warto więc czytać etykiety.
Dwucukry, czyli chemiczne połączenia cukrów prostych. Należy do nich cukier trzcinowy lub buraczany, czyli sacharoza. Połączenie glukozy i fruktozy. Zwykły cukier z cukierniczki. Nie słodźmy więc herbaty i nie jedzmy słodyczy. Woda smakowa zawiera sacharozę. Uważajmy na etykiety. Do dwucukrów należy też cukier mlekowy, czyli laktoza. Mleko zawiera słodką laktozę – cukier będący połączeniem cukrów prostych – glukozy i galaktozy. Jak ktoś nie wierzy – etykieta prawdę powie. Nie pijmy mleka.
Węglowodany to oczywiście cukry proste, ale i te złożone, jak skrobia z mąki i ziemniaków. Zasada trudna do wprowadzenia w życie. Zazwyczaj bowiem w pożywieniu znajdziemy powyższe połączenie. Najczęściej jednak są to różnego rodzaju ciasta, ciastka, pieczywo (też ciasto w gruncie rzeczy), gofry, hot-dogi, lody, mleko, frytki, talarki ziemniaczane, placki itp… Te są zakazane. I znowu etykiety sporo nam w tej kwestii wyjaśnią.
Dieta taka ma jeszcze wiele punktów i uwag. Te powyższe odnoszą się tylko i wyłącznie do wagi ciała wynikającej z nagromadzenia się tłuszcz w tkance tłuszczowej. Do tego warto by dodać otłuszczenie wątroby i otyłość wisceralną (brzuszną). Poza tym nadwaga i w konsekwencji otyłość, wiąże się z innymi chorobami takimi jak insulinooporność, nadczynności, niedoczynności. Choroby te często mogą być utajone lub mogą „utajone” i niedostrzegalne. Otyłość lub nieznaczna nadwaga będzie tu tylko wierzchołkiem góry lodowej. Sygnałem, że coś jednak jest nie tak. Warto tę sytuację obserwować i przyjrzeć się dokładnie różnym aspektom zdrowia. Dlatego zachęcam do kontaktu pod adresem [email protected]. Bez dokładniejszego wywiadu powyższe zasady mogą „nie pasować” i nie dać rezultatów.
Autor: Krystian Frahn – biotechnolog i naturopata
