Zespoły bólowe kręgosłupa należą do najczęstszych problemów zdrowotnych i społeczno-ekonomicznych w krajach europejskich. Wśród nich znaczną część stanowią bóle dolnego odcinka kręgosłupa, lokalizowane między dwunastym żebrem a fałdem pośladkowym, w tym okolicy lędźwiowej i krzyżowo-lędźwiowej. Schorzenie to dotyka najczęściej populacji pracującej i wiąże się z wysokimi kosztami związanymi z leczeniem, absencją w pracy, jak również z inwalidztwem. Z badań ankietowych na 1000 osób przeprowadzonych w lipcu 2002 roku przez Instytut Badania Opinii i Rynku Pentor, na zlecenie firmy farmaceutycznej Gedeon-Richter i w związku z organizowaną przez Polskie Towarzystwo Rehabilitacji akcją „Ruch na Rzecz Zdrowych Pleców”, wynika że na bóle kręgosłupa, krzyża i mięśni szkieletowych narzeka 44,4% badanych. A wśród nich 23% sygnalizowało bóle codziennie, 19% dwa razy w tygodniu a 29% klika razy w miesiącu.
Pod względem diagnostycznym i leczniczym są to niezwykle złożone schorzenia, których patomechanizm występowania jest często trudny do wyjaśnienia. Jak się okazuje, niejednokrotnie zdiagnozowana degradacja krążka międzykręgowego czy destrukcja struktur kostnych w obrębie stawów nie dają spodziewanych objawów bólowych. Często zdarza się, że widoczne w badaniach obrazowych zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe nie dają objawów klinicznych i odwrotnie, niewielkie zmiany w badaniu obrazowym powodują znaczne dolegliwości bólowe i zmiany funkcjonalne.
I właśnie dlatego tak ważne dla uzupełnienia badań obrazowych są badania kliniczne, które umożliwiają precyzyjną diagnostykę i dają rzetelny obraz zaistniałego problemu.
