Paweł Pyrc

Mam na imię Paweł, mam 53 lata i mieszkam w Warszawie. Byłem zdrowym, wesołym mężczyzną. Spełniałem marzenia, wszystko się układało. Od kilkunastu lat choruję na CUKRZYCĘ TYPU 2, przez co moje życie stało się pełne wyrzeczeń i walki o utrzymanie tzw. dobrych cukrów. Cukrzyca jest chorobą kosztowną, wydatki na środki lecznicze oraz odpowiednią dietę są wysokie.

Wiedziałem, że choroba nie może zdominować mojego życia i starałem się żyć normalnie. W 2009 r. miałem udar niedokrwienny mózgu. Na szczęście, po krótkiej rehabilitacji wróciłem do normalnego życia. Niestety, pewnego dnia wszystko się zmieniło - czerwiec 2013 r. kolejny udar, a w lipcu diagnoza: Stwardnienie Rozsiane. Świat się zawalił, lecz nie poddaję się. Sierpień przyniósł rzut choroby – prawostronny, duży niedowład kończyn. Rehabilitacja jest długotrwała i nie zawsze prowadzi do całkowitej sprawności. Ponadto, czas oczekiwania na przyjęcie do ośrodka niweczy często wysiłki pacjenta i rehabilitantów. Gdy już wychodziłem na prostą odezwała się cukrzyca. Z powodu powikłań amputowano mi wszystkie palce i część przodostopia u prawej nogi. Po opuszczeniu szpitala, gdzie oferowano mi jedynie dalszą amputację, zdecydowałem się na walkę o nogę z pomocą prywatnej kliniki, która jest bardzo droga, ale za to odnosi wielkie sukcesy w walce z trudno gojącymi się ranami. Niestety koszty są ogromne. Po zagojeniu się ran i ich zabliźnieniu, by móc myśleć o powrocie do normalności niezbędne będzie zaopatrzenia się w częściową protezę stopy. Stan zdrowia na chwilę obecną nie pozwala mi na samodzielność, a wydatki związane z leczeniem i zakupem protezy znacznie przekraczają moje możliwości finansowe.

Przekazując 1,5% podatku lub darowiznę Fundacji Avalon z dopiskiem Pyrc, 3053 pomagasz mi w codziennych zmaganiach.